DML در پایگاه داده چیست

زبان دستکاری داده‌ها (DML) یکی از اجزای اصلی SQL است که به کاربران این امکان را می‌دهد تا داده‌ها را در پایگاه داده‌ها مدیریت کنند. در این مقاله، به بررسی مفاهیم اساسی DML، دستورات کلیدی آن و مثال‌هایی از کاربردهای آن خواهیم پرداخت.

مقدمه

زبان دستکاری داده‌ها (Data Manipulation Language یا DML) یک زیرمجموعه از SQL است که برای دستکاری داده‌های ذخیره شده در پایگاه داده‌ها استفاده می‌شود. DML به کاربران اجازه می‌دهد تا عملیات‌هایی مانند درج، به‌روزرسانی، حذف و بازیابی داده‌ها را انجام دهند.

دستورات کلیدی DML

1. دستور INSERT

دستور INSERT برای افزودن رکوردهای جدید به جداول استفاده می‌شود. با این دستور می‌توان داده‌های جدید را به پایگاه داده اضافه کرد.

INSERT INTO table_name (column1, column2, ...)
VALUES (value1, value2, ...);

مثال:

INSERT INTO Students (StudentID, Name, Age)
VALUES (1, 'Ali', 20);

این دستور یک رکورد جدید با اطلاعات دانشجوی جدید به جدول Students اضافه می‌کند.

2. دستور UPDATE

دستور UPDATE برای به‌روزرسانی داده‌های موجود در جداول استفاده می‌شود. با این دستور می‌توان مقادیر موجود در جدول را تغییر داد.

UPDATE table_name
SET column1 = value1, column2 = value2, ...
WHERE condition;

مثال:

UPDATE Students
SET Age = 21
WHERE StudentID = 1;

این دستور سن دانشجویی با شناسه 1 را به 21 تغییر می‌دهد.

3. دستور DELETE

دستور DELETE برای حذف رکوردهای موجود در جداول استفاده می‌شود. با این دستور می‌توان رکوردهای خاصی را از جدول حذف کرد.

DELETE FROM table_name
WHERE condition;

مثال:

DELETE FROM Students
WHERE StudentID = 1;

این دستور دانشجویی با شناسه 1 را از جدول Students حذف می‌کند.

4. دستور SELECT

دستور SELECT برای بازیابی داده‌ها از جداول استفاده می‌شود. این دستور یکی از پرکاربردترین دستورات SQL است که به کاربران امکان مشاهده داده‌ها را می‌دهد.

SELECT column1, column2, ...
FROM table_name
WHERE condition;

مثال:

SELECT Name, Age
FROM Students
WHERE Age > 20;

این دستور نام و سن دانشجویانی را که سن آنها بیشتر از 20 است بازیابی می‌کند.

نتیجه‌گیری

DML ابزار قدرتمندی است که به کاربران اجازه می‌دهد داده‌ها را در پایگاه داده‌ها مدیریت کنند. با استفاده از دستورات INSERT، UPDATE، DELETE و SELECT می‌توان عملیات مختلفی را بر روی داده‌ها انجام داد. تسلط بر DML برای هر کسی که با پایگاه داده‌ها کار می‌کند ضروری است، زیرا این دستورات پایه‌ای‌ترین و مهم‌ترین عملیات‌های مربوط به داده‌ها را شامل می‌شود.

زبان تعریف داده‌ها (DDL) و زبان دستکاری داده‌ها (DML) دو بخش اصلی از SQL هستند که هر یک وظایف و کاربردهای مشخصی دارند:

DDL (Data Definition Language)

• وظیفه اصلی: ایجاد و تغییر ساختارهای داده‌ای در پایگاه داده.

• دستورات اصلی: CREATE، ALTER، DROP، TRUNCATE.

• مثال‌ها:

  • CREATE: ایجاد جدول یا موجودیت جدید.

  کد sql

CREATE TABLE Students (ID INT, Name VARCHAR(100)); 

• ALTER: تغییر ساختار جدول موجود.

ALTER TABLE Students ADD Age INT; 

• DROP: حذف جدول یا موجودیت.

DROP TABLE Students; 

• TRUNCATE: حذف تمامی داده‌ها از جدول بدون حذف خود جدول.

• TRUNCATE TABLE Students; 

DML (Data Manipulation Language)

• وظیفه اصلی: دستکاری و مدیریت داده‌های موجود در جداول پایگاه داده.

• دستورات اصلی: INSERT، UPDATE، DELETE، SELECT.

• مثال‌ها:

  • INSERT: افزودن داده به جدول.

  کد sql

INSERT INTO Students (ID, Name, Age) VALUES (1, 'Ali', 20); 

• UPDATE: به‌روزرسانی داده‌های موجود در جدول.

UPDATE Students SET Age = 21 WHERE ID = 1; 

• DELETE: حذف داده از جدول.

DELETE FROM Students WHERE ID = 1; 

• SELECT: بازیابی داده‌ها از جدول.

• SELECT Name, Age FROM Students; 

تفاوت‌های کلیدی DDL و DML:

1. کاربرد: DDL برای تعریف ساختارهای داده‌ای استفاده می‌شود، در حالی که DML برای دستکاری و مدیریت داده‌های ذخیره شده به کار می‌رود.

2. اثر: دستورات DDL معمولاً تغییرات دائمی و ساختاری ایجاد می‌کنند (مانند ایجاد یا حذف جداول)، اما دستورات DML به مدیریت داده‌های داخل این ساختارها می‌پردازند.

3. تراکنش‌ها: دستورات DML بخشی از تراکنش‌ها هستند و می‌توانند شامل عملیات COMMIT و ROLLBACK باشند، در حالی که دستورات DDL به طور پیش‌فرض موجب COMMIT می‌شوند و معمولاً امکان ROLLBACK را ندارند.

هر دوی این زبان‌ها برای مدیریت و کار با پایگاه داده ضروری هستند، اما هر یک نقش خاص خود را در مدیریت داده‌ها و ساختارهای آنها ایفا می‌کنند.