• Suspension (کاربر مسدودشده)

• Administrator (مدیر سیستم)

• Operator (اپراتور)

• Customer (مشتری)

۱. Role-Based Authorization (احراز هویت مبتنی بر نقش)

در این روش، دسترسی‌ها مستقیماً بر اساس نام رول کاربر تعیین می‌شوند.
مثال:

// در یک کامپوننت Blazor
<AuthorizeView Roles="Administrator">
 
    <h3>فقط مدیران این بخش را می‌بینند!</h3>
</AuthorizeView>
 

• کاربرانی که رول Administrator دارند، این بخش را می‌بینند.

• محدودیت: این روش فقط بررسی می‌کند کاربر در رول مورد نظر باشد.

۲. Policy-Based Authorization (احراز هویت مبتنی بر پالیسی)

پالیسی‌ها (Policy) ترکیبی از شرایط پیچیده هستند (مثلاً چند رول + قوانین سفارشی).
مثال: فرض کنید می‌خواهید کاربرانی اجازه ویرایش تنظیمات را داشته باشند که:

• رول Administrator یا Operator داشته باشند.

• و رول Suspension نداشته باشند (مسدود نباشند).

مرحله ۱: تعریف پالیسی در Program.cs (یا Startup.cs)

builder.Services.AddAuthorization(options =>
{
 
    options.AddPolicy("EditSettings", policy =>
        policy.RequireAssertion(context =>
        {
            // شرط ۱: کاربر Administrator یا Operator باشد.
            bool isAdminOrOperator = context.User.IsInRole("Administrator") || 
                                    context.User.IsInRole("Operator");
            
            // شرط ۲: کاربر Suspension نباشد.
            bool isNotSuspended = !context.User.IsInRole("Suspension");
            
            return isAdminOrOperator && isNotSuspended;
        }));
});
 

مرحله ۲: استفاده از پالیسی در کامپوننت Blazor

<AuthorizeView Policy="EditSettings">
    <h3>فقط مدیران یا اپراتورهای غیرمسدود این بخش را می‌بینند!</h3>
</AuthorizeView>
 

تفاوت کلیدی:

مثال واقعی از Policy:

فرض کنید می‌خواهید به کاربران Customer اجازه دهید فقط اگر:

• اکانت آن‌ها تایید شده باشد (یک Claim به نام AccountVerified داشته باشند).

• از رول Suspension برخوردار نباشند.

تعریف پالیسی:

options.AddPolicy("ActiveCustomer", policy =>
    policy.RequireRole("Customer")
          .RequireClaim("AccountVerified", "true")
          .RequireAssertion(context => !context.User.IsInRole("Suspension")));

استفاده در کامپوننت:

<AuthorizeView Policy="ActiveCustomer">
    <h3>مشتریان فعال این بخش را می‌بینند!</h3>
</AuthorizeView>
 

نتیجه‌گیری:

• Role: برای دسترسی‌های ساده (فقط بررسی وجود/عدم وجود یک رول).

• Policy: برای دسترسی‌های پیشرفته (ترکیب رول‌ها، کلیم‌ها، و قوانین سفارشی).

با استفاده از پالیسی‌ها، می‌توانید شرایط پیچیده‌تری را برای دسترسی کاربران تعیین کنید که فقط با رول‌ها ممکن نیست! 😊